"Sana yazmaktan değil, senin için yazmaktan korkarım. Başka bir ifadeyle, senin için yazmakla sana ve edebiyata en büyük kötülüğü edeceğimden korkarım."
Hasan Ali Toptaş’ın yazıya, kendi yazın serüvenine, beğendiği ve okuduğu birçok esere değindiği, birikimini gözler önüne serdiği okurlarına bir nevi mektuplarından oluşan denemesi, diğer kitapları gibi çok beğendiğim bir eser oldu..
Elinize kalem kağıt alarak birçok eser hakkında notlar tutabilir, hatta yepyeni bir okuma listesi oluşturabilirsiniz..
“Okumak her zaman azınlık içindi. Her zaman da öyle olacak.” demiş Saramago. Belki de diyorum, bütün sancılarımızın sebebi bu gerçektir. Bu gerçek hiç değişmeyecek, tıpkı dünyanın acılarının sona ermemesi gibi..
Bir yazar, tıpkı notalar gibi harfleri bir araya getirirken kendi olmak isterken aslında birikimin üzerine kendinden bir şeyler ekliyordur ama bu zamanla onu özgün kılacak parçalardır zaten .. Hasan Ali bu birikimleri anlatırken kendi yazısının doğuşunu da bizlere sunmuş oluyor ..
Yazıya ve yazılanlara ve yazarın bakış açısına dair bir şeyler okumak isteyenlere şiddetle tavsiyemdir
Puan :8/10
Benim en sevdiğim Hasan Ali kitaplarım :
Bin Hüzünlü Haz, Gölgesizler, Ölü Zaman Gezginleri, Yalnızlıklar ..
Hasan Ali Toptaş kitabı. Öykülerden oluşuyor. Nasıl yorumlayacağımı ben de bilemedim. Okumaya hevesim hiç olmadığı bir döneme denk geldi. O yüzden kendimi zorlayarak okudum.
Alışık olmadığım bir yazımı var. Gerek içerik gerekse şekil yönünden çok farklı. Bilindik olay örgülerinin dışında. Ve öykü yazımında sanatlı söyleyişin belki de zirvesinde. Bu yüzden okurken affalladım. Okumayı biraz zorlaştırdı. Öykü sonunda kim, ne, nerde diye birden kendime sordum. Bu yönüyle de hoşuma gitti açıkçası.
